Αποδράστε με τη Γεωπαιδεία και ελάτε να γνωρίσουμε μέρη «άκαμπτα», «σκληρά» και «ανυπότακτα» με ιστορία αιώνων,
ζωντανών παραδόσεων και ασύγκριτης φυσικής ομορφιάς. Η περήφανη Μάνη μας καλεί να τη γνωρίσουμε. Ένας τόπος όπου η πέτρα κυριαρχεί στο τοπίο και στην αρχιτεκτονική, διαμορφώνοντας την ιστορία, την κουλτούρα και την ταυτότητα των ανθρώπων της.
Βραχώδεις κορυφές, εντυπωσιακές γεωμορφές σμιλεμένες από τον χρόνο, ακρωτήρια που βυθίζονται στη θάλασσα, κοιλάδες γεμάτες ελιές και αρωματικά βότανα συνθέτουν ένα φυσικό σκηνικό μοναδικής ομορφιάς. Εδώ ευδοκιμούν εκατοντάδες ενδημικά φυτά, βρίσκουν καταφύγιο αρπακτικά και αποδημητικά πουλιά, ενώ τα φημισμένα μάρμαρα «Rosso antico» και «Nero antico» διηγούνται τη δική τους ιστορία.
Οι πετρόχτιστοι πύργοι, οι εκκλησίες, τα καλντερίμια και τα κάστρα, μάρτυρες αιώνων, αναδεικνύουν τη Μάνη ως ένα ανοιχτό ζωντανό μουσείο. Έναν τόπο όπου η φύση, η παράδοση και η ιστορία σμίγουν σε μια εμπειρία που δεν μοιάζει με καμία άλλη.
Η εκδρομή περιλαμβάνει ένα τριήμερο γεμάτο δραστηριότητες σε σημεία ενδιαφέροντος που θα αναζητήσουμε τη διαχρονική σχέση ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο. Οι επιστήμονες της Γεωπαιδείας προσεγγίζοντας τη Μάνη διεπιστημονικά και βιωματικά. συνδέουν τη γεωλογία με την οικολογία, την ιστορία και την πολιτιστική ταυτότητα, μετατρέποντας κάθε τοπίο σε «ανοιχτό εργαστήριο μάθησης». Το πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε κάθε στάση να λειτουργεί σαν «κλειδί» για να ξεκλειδώσουμε μια διαφορετική διάσταση της Μάνης.
Στη Σπάρτη, στο Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού, θα· ανακαλύψουμε πώς η καλλιέργεια του ελαιόδεντρου συνδέεται με το έδαφος και το κλίμα, αλλά και πώς η ελιά συνδέεται άρρηκτα με την ταυτότητα του μεσογειακού χώρου και ιδιαίτερα της Μάνης, εκεί που η καλλιέργειά της κυριαρχεί.
Στον Διρό, η εμπειρία γίνεται κυριολεκτικά υπόγεια. Η εξερεύνηση του σπηλαίου Βλυχάδας με βάρκα είναι μια βύθιση στην ιστορία της γης: εκεί όπου οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες διηγούνται γεωλογικές ιστορίες εκατομμυρίων ετών. Στα γειτονικά σπήλαια θα κατανοήσουμε πώς το περιβάλλον διαμόρφωσε τη ζωή των πρώτων κοινοτήτων στη Μάνη.
Στην Αρεόπολη, μέσα στα πέτρινα σοκάκια και τους πύργους των Μαυρομιχάληδων, η ιστορία της Επανάστασης του 1821 γίνεται βίωμα. Εξερευνούμε πώς η μορφολογία του τόπου —το άγριο ανάγλυφο, η πέτρα, η απομόνωση— γέννησε τον χαρακτήρα ενός λαού ελεύθερου και ανυπότακτου.
Στο ακρωτήριο Τηγάνι η γεωλογία, η αρχιτεκτονική και η τοπογραφία εξηγούν γιατί ο τόπος αυτός υπήρξε στρατηγικό και συμβολικό σημείο της Μάνης κατά τους Βυζαντινούς χρόνους.
Στη μικρή εκκλησία Παναγιά Οδηγήτρια κρύβεται ένας μεγάλος αρχιτεκτονικός πλούτος που σμιλεύτηκε πάνω στα πολύχρωμα φαιά, υπόλευκά, μαύρα και κόκκινα μάρμαρα της Μάνης, πολυτελείς έγχρωμοι λίθοι που ταξίδεψαν για να κοσμήσουν έργα της Ρώμης την περίοδο της μεγάλης αίγλης.
Στη Βάθεια, τα μανιάτικα πυργόσπιτα που στέκουν σαν πέτρινοι φύλακες, γίνονται μάθημα προσαρμογής του ανθρώπου στο περιβάλλον. Βλέπουμε πως η τοπική κοινωνία αξιοποίησε τα φυσικά υλικά και το ανάγλυφο για να δημιουργήσει ένα οικιστικό σύνολο απόλυτα ενταγμένο στο τοπίο.
Στο Ακρωτήριο Ταίναρο, η πεζοπορία αποκτά μυθική διάσταση αφού οι Πύλες του Άδη, το ψυχοπομπείο, τα ρωμαϊκά λουτρά δίνουν μια πολιτισμική ανάγνωση στο φυσικό τοπίο, ενώ η κατάληξη στο νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας επιβραβεύεται με την απέραντη θέα στη θάλασσα από τον εντυπωσιακό πέτρινο φάρο του «Κάβο Ματαπά».
Στο Γύθειο, ο κύκλος κλείνει. Από το νησάκι της Κρανάης, μαθαίνουμε πώς ο μύθος, το εμπόριο και η ναυτική ιστορία διαμόρφωσαν τη σχέση των Μανιατών με τη θάλασσα. Είναι το σημείο όπου ο φυσικός και ο ανθρώπινος κόσμος ξανασυναντιούνται.
Η τοπική γαστρονομία, λιτή και αυθεντική, δεν θα μπορούσε να είναι αποκομμένη από τη φύση της Μάνης. Τα λεπτά τηγανητά ζυμάρια «λαλάγγια», το παστό σύγκλινο με πορτοκάλι και οι «τραβηχτές» πίτες εκφράζουν τη σοφία της αυτάρκειας ενώ στα παράλια τα ψάρια και τα θαλασσινά έχουν την τιμητική τους.
Συνοδοί επιστήμονες, σε όλη την εκδρομή, μοιράζονται βιωματική γνώση (περιβαλλοντική εκπαίδευση)
προσφέροντας μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία!
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
---|---|---|---|---|
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() |